sukma w.
 
Setiap hari, setiap jam, setiap menit, dan setiap detik selalu menciptakan cerita baru. Ada banyak cerita dalm perjalan hidup, namun hanya beberapa yang masih bertahan dalam pikiran. Cerita duka kan membawa sesal, sedang cerita bahagia kan membawa rindu. Inilah sejarah, pelajaran dari masa lalu untuk dikenang…
Treng.. tenggg tengggg… (ceritanya opening)


Bercak – bercak kenangan yang singgah dalam ingatan

      Bermula pada angka 9 dan berakhir di angka 13.
Tentang secuil cerita dalam perjalanan.
Bertema rasa yang sulit terungkapkan.
Berbaur menjadi gejolak tak tertembus.

*kenapa jadi nulis ngga nyambung gini yaa ?*

Nahh sekarang aku mo nulis yang pingin aku tulis,
Pastinya tentang tour pas tanggal 9 sampe 13 Desember kemaren.
Okelah mulai aja yaaa..

Minggu, 9 Desember 2012
Pagi ini sekitar jam 06.00an udah pada berangkat kesekolah. Rata-rata sih pada bawa tas lebih dari satu, banyak juga yang bawa koper. Kalo yang bawa tas satu palingan anak cowok, tapi juga ada yang bawa gitar kayak mau konser palahan. Pokoknya pagi ini ribet banget deh..
Jam 07.00nya kumpul bentar buat mastiin udah kumpul semua. Dan yang bisa berangkat jumlahnya 104 siswa dengan 4 buah bus Karya Jasa. Abis itu kita disuruh masuk ke bus masing-masing.
Berhubung aku taunya Cuma keadaan bus ku dan segelintir orang disekitarku, jadi kayaknya ceritanya monoton tentang aku :)
Bussku nomer 1 warnanya kuning gitu. Sebangku kan dua dua, aku duduk dibaris kedua belakag sopir. Tas-tas dimasukin dibagasi, jadi yang didalem bus Cuma benda penting aja.
Busnya jalan.. ya pokoknya jalan, males ah nyeritain perjalanan yang lewat jalur selatan. Isinya sawah pohon, udah gitu ngga ada sinyal -_-”
Udah deh yah diskip aja.. etapi perjalanan ngga semulus itu, pas dimana yaa sekitar jogja gitu pada pingin pipis jadinya berenti dipom. Disana ketemu sama rombongan tour anak sma n 4 Purwokerto yang kayaknya juga senasib gitu.
Ini juga masih berlanjut di pom- pom selanjutnya yang males buat tak certain..
Abis itu jam 13.00an berenti dirumah makan mana gatau lupa. Intinya sih buat sholat trus makan pastinya. Disana ketemu anak smapapwt lagi. Pas sholat antrinya lama bangett makanya.
Abis itu nglanjut jalan lagi..
Trus pas isya apa magrib gitu makan lagi dirumah makan yang ngga tau dan lupa namanya (lagi).


Senin, 10 Desember 2012
Selese langsung capcus berangkat kepelabuhan ketapang. Antri dijalan mo masuk pelabuhan tuh dari jam 1.30 pagi nyampe jam 4.30 pagi. Trus antri lagi buat masuk kekapalnya sampe jam 9.00an pagi. Gila banget kan, ampe ngakar deh..
Jam 10.30 baru deh nyampe pelabuhan Gilimanuk. Yang artinya udah sampe di Bali :D
Abis itu naik bus menuju ke Tanah Lot. Sepanjang jalan isinya tuh isinya pohon gede-gede. Yaa wajar aja sih, disana kan pohon besar dikeramatkan. Positifnya sih jadi banyak pohon, ngga kayak di Jawa gini, yang panasnya iuwhh banget.
Rumah-rumah disana unik, didepan rumah banyak bangunan yang mirip makam gitu deh..
Jam 15.00 baru deh nyampe Tanah Lot, tapi sayangnya lagi ujan gede. Alhasil kita Cuma diem didalem bus, sambil makan sore sih.
Tapi pas jam 15.55 ujannya udah redaan, Alhamdulillah banget pokoknya. Ya langsung aja deh kita ke tekape buat narsis sambil beli souvenir gitu. Disini lumayan banyak bulenya, jadi ngga heran kalo penjual harus bisa bahasa inggris.
Jam 17.40 bali lagi ke bus, ternyata kita barengan lagi sama anak smapapwt. Mana ada yang mirip someone lagi *oke ini ngga penting*.
Lanjut jalan buat nonton Tari Barong di Denpasar. Sampe sana jam 20.00an gitu. Pas baru-baru gitu sih sepi, eh pas udah mo muncul barongnya tambah 2 sekolah lagi. Ceritanya sih ngga terlalu ngerti, tapi lumayanlah keren. Ngga beda jauh sama pas nonoton Sendratari Ramayana di Prambanan. Tapi kalo yang ini kebanyakan property. Jadi ngga manusia utuh gitu, bahasannya juga campur-campur.
Jam 21.58 udah kelar. Abis itu ke hotel dehhh..
Kamarku nomer 21, dilante 2 lah. Nyampe hotel jam 22.40 langsung nata baju dan bawaan. Rasa pegel gara-gara ngga bisa nglurusin kaki terobati sudah. Tapi tetep aja ngga bisa tidur, jam 1.08 pagi aja kita masih narsis.


Selasa, 11 Desember 2012
Bangun jam 4.00 pagi buat antri kamar mandi, karna sekamar 4 anak. Jam 08.00an berangkat ke Istana Tampak Siring. Sampe sana jam 9.37 disana tuh ngga boleh ngrekam apapun. Jadi Cuma boleh foto-foto gitu, soalnya cctv disana langsung masuk ke istana Negara. Yang artinya ngga semua orang boleh masuk, kita aja pas kesana wajib pake seragam sekolah.
Muter-muter Istana Tampak Siring selese jam 11.32, abis itu capcus ke Nusa Dua.
Sampai Nusa Dua sekitar jam 14.00, disana tuh isinya Cuma wahana gitu. Permainan-permainan air lah yaa. Buat yang naik prahu ntar turun bentar di pulau penyu.
Selesai dari Nusa Dua jam 15.50, abis itu lanjut ke GWK.
Oia guide bus 1 itu namanya “I Nyoman Surate” dia juga cerita kalo yang mirip kuburan didepan rumah warga itu namanya Pura (re:pure). Disana kebanyakan pake huruf e, pas kita sok ikut-ikutan palah jadi kayak ngomong pake bahasa Malaysia.
Bli nyoman juga cerita tentang GWK (Garuda Wisnu Kencana) yang mulai dibangun dari aku belum lahir sampe sekarang belum jadi. Ya katanya pembangunannya dari tahun 1995 gitu, sekarang baru jadi separuh, tapi udah keliatan kerennya kok. Kalo pembangunannya jadi sih bakal jadi patung tertinggi didunia. Tapi sayangnya belum..
Sampe GWK jam 16.00 sayang banget disana ujan deres. Jadi dengan setia kita nunggu ujan reda didalem bus..
Setelah setengah jaman ujan mulai reda, kita naik deh buat liat patung garuda sama wisnu.
Selese muter-muter dan naik turun jam 17.30an.
Tinggal ke pantai Kuta deh..
Kalo ngga ada halangan paling setengah jam sampe. Tapi berhubung macetnya ngga wajar buat di Karanganyar – Kebumen dan sekitarnya, buat di Denpasar normal aja kali yaa. Jadilah sampe Kuta jam 18.50, bus ngga boleh masuk wilayah pantai gitu. Jadi masih adea 6 km kalo ngga salah, yang harus dilewati dengan naik izuzu. Semacam angkutan umum yang larinya terbilang cepet.
Nyampe pantai Kuta udah gelap deh, pasirnya aja ngga keliatan warnanya. Tau deh itu pasir beneran putih apa item. Tapi dengar-denger kita ngga boleh ngambil pasir buat dibawa pulang..
Disitu Cuma bentar, toh ngga bisa liat apa-apa juga. Diterusin makan + shopping di Krisna.
Kelar semuanya jam 22.00an gitu, pulang ke hotel lanjut tidur..


Rabu, 12 Desember 2012
Pagi kayak biasa antri berempat buat mandi. Abis itu siap-siap buat ke Pantai Sanur.
Sampe pantai Sanur jam 9.00 disana Cuma narsis sambil liat pemandangan. Pantai sanur itu dijuluki pantai sunrise, tapi kita datengnya kurang pagi jadi ngga liat deh..
Selese jam 10.00 lanjut beli oleh-oleh di Cening Ayu. Kelar jam 10.45 langsung masuk ke bus buat lanjut ke Sangeh buat liat monyet tanpa kandang.
Tiba di Sangeh jam jam 11.44 disana banyak banget monyetnya, mana dibebasin lagi. Tapi ngga suka ngeganggu sih. Disana juga ada pohon unik, namanya pohon lanang wedon. Kelar muter-muter jam 12.15
Selese lanjut ke Joger buat belanja. Belanja bentar antri kasirnya nyaris sejam. Kelar jam 15.00
Lanjut ke Danau Bedugul. Jam 16.30 sampe sana. Disana Cuma liat-liat doang, sambil beli jajan. Dinginnya ituloh yang ngga wajar, balik jam 17.40 dijalan pulang telinga rasanya sakkit banget. soalnya dari puncak kedataran lagi kan beda tuh suasananya. Mana jalannya mbuat hurf S, jadi muter terus sampe bawah. Disinilah kita piasah sama Guide, karna disini berakhir juga perjalanan kita di Bali.

Oke Cuma itu sejarah baru dimassaku..
Agak dicepetin emang, karena ngga bisa nulis dengan sedetail-detailnya..
Bikin kangen tau!
Walopun pas disana rasanya tuh mirip di jogja,

Kelar dari bedugul tuh langsung balik ke Jawa, nyampe Kebumen tercinta yang ngga ada macetnya itu pas jam 18.10 jadi maghrib + ujan..
Capeknya gilaaaa,
Duduk seharian gitu..


Harapan sih masih bisa kesana lagi besok-besok..
Tapi taulah ini itu SEJARAH,
Meskipun besok bisa kesana, belum tentu bareng temen-temen ini lagi..
Meskipun besok masih bisa kesana, pasti suasananya udah beda..
Meskipun besok masih bisa kesana, tapi tetep aja waktu, jam menit detiknya ngga sama..
Meskipun besok masih bisa kesana, pasti ngga bareng anak bus 1 dan guru-gurunya lagi..
Pokoknya ini tuh sejarah, yang Cuma terjadi sekali dan khayal bakal tertulang dengan segalanya yang sama.


@DearestSukma
©sukmaGR34T




kalo mau liat fotonya klik disini







sukma w.



Foto: dari google







Pulang sekolah tadi liat anak kecil yang lucu gitu.
Usianya paling baru satu tahuan lah,
Jari-jari kecilnya megangin tanganku gitu..
Ngegemesin.

Senyumnya lepas, kayak ngga punya beban..
Efek belum punya gigi kali yahh,

Tatapan matanya kayak mau tau banget,
Polos udah gitu bersih..

Waktu anak kecil itu ngliatin aku,
Aku sempet mau tau aja..
Sebenernya apa sih yang dia pikirin??
Segelas susu kah?
Monster kah?
Bidadari?
Atau malah ngga mikir apa-apa?

Kalo aku si jelas banyak banget yang tak pikir,
Mulai dari nasib nilai-nilaiku dan remidi yang udah nunggu..
Trus jadwal harianku, apa yang pingin aku beli, daftar keinginanku..
Yaa sampe tentang hati juga kepikiran deh..
#eaaa

Kayaknya emang semakin gede semakin banyak pikiran,
Pantes kebanyakan orang yang bunuh diri itu yang udah gede-gede,
Bukan batita yang meskipun belum bisa ngomong, tetep usaha..




 *sebenernya aku gatau mo nulis apa,
daripada kosong aja..*



@dearestSukma
©SukmaGR34T
sukma w.

Cerkak yaiku wacan kang kalebu crita narasi lan isisne nyritakake prastawa kang dialami paraga knthi urutan wektu tinamtu.
        Titikane cerkak yaiku isine nyritakake crita, ana kedadeyan, ana paraga, lan ana wektu kedadeyan.
Unsure-unsur intrinsic cerkak :
1.   Tema, yaiku saripatine kang diandharake utawa kang dicritakake.
2.   Paraga utawa tokoh yaiku wong kang maragani crita
Paraga ana telung werna yaiku :
v Paraga utama, utawa protagonist
v Paraga mungsuh, utawa antagonis
v Paraga tambahan, utawa tritagonis
3.   Watak, yaiku watak paraga siji lan sijine ing sajroning crita.
4.   Alur, yaiku crita utawa urut-urutane crita.
5.   Latar utawa setting yaiku perangan kang nerangake papan utawa wektu kelakone kedadeyan ing crita iku.
6.   Sudut pandang yaiku kalungguhane pangripta ing sajroning crita.
7.   Gaya bahasa utawa lelewaning basa yaiku basa sing digunakake pangripta ing sajroning crita.
8.   Amanat utawa pesan yaiku pesen sing arep diaturake pangripta marnag pamaos utawa pesen apa sing sinandhi ing crita iku.

Conto cerkak :

 
PELAJARAN SAKA BUAH PELEM
Dening: Sukma Wardani
26 Februari 2012

  awan iki srengenge ngetokake sinar terike. Saiki wis jam 01.45, bocah wadon cilik metu saka mobil lan mlayu maring umaeh. Ibune sing lagi lungguh ing ruang tamu ndadak ngadeg kanggo nyambut anak unting-untinge bali. Pas ndeleng ibune, bocah cilik iku ngrangkul ibune kenceng banget lan mulaih nangis. Ibune ngelus siraeh bocah cilik iku kanthi lembut.
“ana apa peri cilikku?” takon ibu
Bocah cilik iku nyopot rangkulane, banjur ndeleng ibune. Ibune mesem ndeleng mripat bocah cilike teles karo iluh. Dheweke ngelap ilueh peri cilikke karo jempole.
“Rafinka yen ana masalah ceritakna karo ibu,”
“wau teng sekolah Vassa ngrusak boneka Shaun the sheepipun kula,” Rafinka njukut sesuatu saka njero tase, banjur nerusna critane meneh,”ibu mirsani, siraihpun copot hiks…hiks…,”
Ibune ngelus-elus pundake Rafinka, “uwis uwis, sesuk ibu tumbaske meneh ya..”
“ananging dheweke kalih nggangguni kula,” ujar Rafinka karo ngrangkul bonekane sing rusak
“masa mur kaya kue peri cilikke ibu nangis. Peri cilikke ibu iku ora cengeng. Mbasanu peri cilikke ibu ketuker,” ujare ibu meden-medeni Rafinka. Dheweke arep ngadeg saka kursi, Rafinka sing nerti ibune arep ngadeg ora diulihna.
“ibuuuuu,” Rafinka ngrangkul ibune maning. Nang bayangane dheweke arep ditinggal ibune lunga mergane uis nangis.
Ibune mesem maning, banjur ngomong “menyang teras mburi yuh, mau bapak nggawa pelem akeh,”
  Rafinka mlaku karo ibune menyang teras mburi. Tekan kana dheweke weruh kranjang sing isine pelem.
 Pas Rafinka lagi gayeng ngoceti peleme dhewek, dhumadakan dheweke njerit, “Aaaaaa ibu, wonten ulere,”
  Ibune sing krungu jeritane Rafinka medek banjur ndeleng peleme Rafinka.
“pelem iki rasane luwih legi, sebeb iku uler seneng. Tapi yen pelem iki kecut, uler ora bakal gelem urip neng njerone. Kaya kue mbarang menungsa. Menawa sawijining pawongan ndueni nilai lewih, akeh wong sing ora seneng. Sebabe wong pada ngrasa iri karo wong kasebut. Nanging menawa wong iku ora ndueni nilai lewih, wong lia ora bakal iri. Dadi langka sing mungsuih,” jelas ibu
“napa kadhos masalahipun kula kalih Vassa?”
Ibu ndeleng Rafinka, “menurutmu? Apa koe ngrasa kaya kue?”
Rafinka njunjung pundake, “kadhosipun,”
  Rafinka mulaih nyeti pelem sing anyar, dheweke mikir sedela banjur takon maning.
“pelem niki manis, ananging kanging nopo mboten wonten ulere?”
“menawa digambarake karo menungsa iku berarti, ora kabeh wong sing ndueni nilai lewih bakal dimungsuih. Miturut carane bersikap karo wong. Kayane dheweke ramah, andap asor, lan seneng nyengkuyung. Sikap lan sifat lair saka keluarga. Dadi kayane pelem iku who ing wit sing diopeni lan aman saka hama,”
  Rafinka manthuk. Ibune nerusakengethoki pelem kanggo gawe jus. Amarga ngrasa wis marem maemi pelem, Rafinka ndueni maksudmlebu meng njero umah. Nanging nembe rong langkah dheweke mlaku, ibune ngundang.
“iki nangapa ora dipangan?” takon ibu
“pelem niku sampun layu, kulitipun keriput. Kula wedos menawi teng lebetipun kathah ulere,”
  Ibune njukut peso lan mulaih ngoceti pelem kasebut. Salah siji kethokane diwenehke marang Rafinka.
“kie dijejel,” ujare ibu
  Kanthi ragu Rafinka njukut kethokan pelem kasebut lan dipangan.
Dumadakkan Rafinka ngomong, “wow raosipun manis,”
“aja ndeleng apa bae saka njabane thok. Koe ora bakal ngerti rasa pelem iki lan apa isi pelem iki menawa wujud pelem iki tesih dipermasalahna,”
“ananging sak derengipun kula sampun nyicipi poelem kados niki lan raosipun saestu mboten eco. Sebeb menika kula mboten purun pelem ingkang bentukipun kados niku malih,” ujare rafinka menehi alesan
“belajar saka pengalaman? Iku becik. Nanging koe ajawedi melangkah mur sebabe koe tau salah,” ibu ngelus rambute Rafinka, “yawis, koe ulih mlebu”
  Rafinka maring njero umah. Dheweke wis ora pengin nangis maning. Dheweke ngerti, pelem sing ora bisa obah wae ana sing kepengin karo legine. Apamaning Rafinka, manungsa sing bisa obah lan nglakokna apa bae sing dikarepna. Mestine ana bae wong sing iri karo kemempuan sing beda.

®®v¬¬

Labels: 0 comments |